Filtino
Blijf op de hoogte en volg Anneke
15 Maart 2014 | Ethiopië, Debre Zeyit
Beste bloglezers!
Het is zaterdagmiddag, de zon staat hoog aan de hemel en brandt flink. Ik zit op mijn ‘balkonnetje’ deze blog te schrijven. In de schaduw is het heerlijk, de zon is nu veel te heet. Er staat gelukkig ook een lekker windje, wat het wat aangenamer maakt. In de verte zie ik boeren met een os en een ploeg hun land omploegen. Net alsof hier de tijd stil is blijven staan! Wat dichterbij staan wat ezeltjes flink te balken, wat een geluid kunnen die voortbrengen zeg. Naast mij zie ik allemaal vogeltjes met alle kleuren van de regenboog, prachtig! Je ziet hier echt heel veel soorten. Een klein stukje verderop staan twee jongetjes door het hek van de compound heen te gluren. Ik zeg ze gedag en gelijk beginnen ze enthousiast te zwaaien. Helaas volgt er gelijk achteraan ‘Money’? Sorry dat geef ik echt niet zomaar, en nee pennen heb ik ook niet over. De jongetjes blijven nog een poosje enthousiast zwaaien en proberen een praatje te maken. Het blijft verdraaid lastig als je dezelfde taal niet spreekt!
Het blijft me verbazen hoe mooi de natuur hier kan zijn terwijl het eigenlijk zo droog is. De rivieren en meertjes hadden weer even wat water na de regenbuien van begin maart, maar nu zijn de meeste alweer opgedroogd. Een meertje waar we altijd langskomen als we naar Debre Zeyit gaan, stond aardig vol met water. Langs de oevers hadden zich gelijk ook weer heel wat Flamingo’s verzameld, prachtig om te zien. Nu is het water echter weer weg, inclusief de flamingo’s.
Vorige week een ochtend naar een andere farm geweest, samen met Efa. De farm ligt in Filtino, een dorpje op de weg van de compound naar Debre Zeyit, dus niet zo ver. Elke week gaat er een verpleegkundige naar deze farm om hier spreekuur te houden voor de werknemers. Op de farm aangekomen wordt er een grote container voor ons opengemaakt. Er komt ons een lucht van Teff tegemoet. Bijna de hele container staat er vol mee. Ergens daartussen komt een koffer tevoorschijn met medicijnen, wat verbandmateriaal en een thermometer. Verder staan er nog drie stoelen. Één voor één ontvangen we de patiënten. Veelal dezelfde klachten: huidproblemen, oogproblemen en wat klachten die op tyfus lijken. Een moment dacht ik nog: je zou maar op spreekuur komen, en in een container terechtkomen vol met Teff. In Nederland zou ik denk ik snel weer weggaan en wat anders opzoeken. Maar geloof me je went hier echt aan. Hier is het echt volkomen normaal en de mensen zijn blij dat je er bent!
Vol verbazing kijk ik naar de schouders van een man in de kliniek. Hij had net daarvoor bezorgd aangegeven een huidprobleem te hebben. Het probleem blijkt echter dit te zijn: een beetje te lang met blote schouders in de zon gewerkt. Zijn huid is aan het vervellen. Het is voor het eerst dat ik verbrande schouders ziet van iemand met zo’n donkere huid! En blijkbaar was het ook de eerste keer voor deze man, zo bezorgd als hij kijkt! Efa, de verpleegkundige, had het ook nog nooit gezien. Gelukkig konden we deze man geruststellen en we hebben hem maar het advies gegeven om zijn lijf goed te bedekken als hij in de zon werkt. Meestal gebeurd dit overigens andersom, waarschuwen ze ons, als blanken, om uit de zon te gaan. Ze begrijpen vaak niet dat we even een kleurtje op willen doen in het zonnetje! Al hebben ze ook gelijk, verbranden gebeurd hier soms snel!
Vorige week vrijdag hebben Henny en ik een les gegeven aan kinderen. We zijn gestart met een vertelling uit de Bijbel. Aberash, een verpleegkundige, heeft voor ons vertaald. Mooi om te zien dat het verhaal de volle aandacht heeft van de kinderen. Na het Bijbelverhaal hebben we een les gegeven over het wassen van handen. We hebben uitgelegd hoe belangrijk het is om schone handen te hebben, al helemaal als je gaat eten. We hebben het laten zien door iets op onze handen te smeren en dan wat mensen een hand te geven. Zo zagen ze hoe makkelijk bacteriën worden verspreid, ook als je bijvoorbeeld alleen even met een vieze hand in je oog kriebelt. Het komt ontzettend veel voor dat mensen oogontstekingen hebben, mede door vieze handen. Daarna hebben we ze allemaal de handen laten wassen en het vieze water laten zien. Tja toen stonden ze toch wel even te kijken. Na afloop kregen ze allemaal een stukje zeep mee, hopelijk komen ze een volgende keer weer! Het lijkt maar iets kleins, maar een verbetering van gezondheid begint bij goede hygiëne! En die is hier vaak ver te zoeken!
De vrouw met de zwangerschapsvergiftiging, waar ik een paar weken geleden over schreef, is inmiddels bevallen. Volgens een collega gaat alles goed met haar en de baby! Opgelucht hebben we ademgehaald!
Henny is inmiddels weer terug naar Nederland. We hebben veel met elkaar opgetrokken en een leuke tijd gehad! In de kliniek hebben we een afscheid gehad door middel van een koffieceremonie, altijd erg gezellig met elkaar!
Dit was het weer!
Anneke
Het is zaterdagmiddag, de zon staat hoog aan de hemel en brandt flink. Ik zit op mijn ‘balkonnetje’ deze blog te schrijven. In de schaduw is het heerlijk, de zon is nu veel te heet. Er staat gelukkig ook een lekker windje, wat het wat aangenamer maakt. In de verte zie ik boeren met een os en een ploeg hun land omploegen. Net alsof hier de tijd stil is blijven staan! Wat dichterbij staan wat ezeltjes flink te balken, wat een geluid kunnen die voortbrengen zeg. Naast mij zie ik allemaal vogeltjes met alle kleuren van de regenboog, prachtig! Je ziet hier echt heel veel soorten. Een klein stukje verderop staan twee jongetjes door het hek van de compound heen te gluren. Ik zeg ze gedag en gelijk beginnen ze enthousiast te zwaaien. Helaas volgt er gelijk achteraan ‘Money’? Sorry dat geef ik echt niet zomaar, en nee pennen heb ik ook niet over. De jongetjes blijven nog een poosje enthousiast zwaaien en proberen een praatje te maken. Het blijft verdraaid lastig als je dezelfde taal niet spreekt!
Het blijft me verbazen hoe mooi de natuur hier kan zijn terwijl het eigenlijk zo droog is. De rivieren en meertjes hadden weer even wat water na de regenbuien van begin maart, maar nu zijn de meeste alweer opgedroogd. Een meertje waar we altijd langskomen als we naar Debre Zeyit gaan, stond aardig vol met water. Langs de oevers hadden zich gelijk ook weer heel wat Flamingo’s verzameld, prachtig om te zien. Nu is het water echter weer weg, inclusief de flamingo’s.
Vorige week een ochtend naar een andere farm geweest, samen met Efa. De farm ligt in Filtino, een dorpje op de weg van de compound naar Debre Zeyit, dus niet zo ver. Elke week gaat er een verpleegkundige naar deze farm om hier spreekuur te houden voor de werknemers. Op de farm aangekomen wordt er een grote container voor ons opengemaakt. Er komt ons een lucht van Teff tegemoet. Bijna de hele container staat er vol mee. Ergens daartussen komt een koffer tevoorschijn met medicijnen, wat verbandmateriaal en een thermometer. Verder staan er nog drie stoelen. Één voor één ontvangen we de patiënten. Veelal dezelfde klachten: huidproblemen, oogproblemen en wat klachten die op tyfus lijken. Een moment dacht ik nog: je zou maar op spreekuur komen, en in een container terechtkomen vol met Teff. In Nederland zou ik denk ik snel weer weggaan en wat anders opzoeken. Maar geloof me je went hier echt aan. Hier is het echt volkomen normaal en de mensen zijn blij dat je er bent!
Vol verbazing kijk ik naar de schouders van een man in de kliniek. Hij had net daarvoor bezorgd aangegeven een huidprobleem te hebben. Het probleem blijkt echter dit te zijn: een beetje te lang met blote schouders in de zon gewerkt. Zijn huid is aan het vervellen. Het is voor het eerst dat ik verbrande schouders ziet van iemand met zo’n donkere huid! En blijkbaar was het ook de eerste keer voor deze man, zo bezorgd als hij kijkt! Efa, de verpleegkundige, had het ook nog nooit gezien. Gelukkig konden we deze man geruststellen en we hebben hem maar het advies gegeven om zijn lijf goed te bedekken als hij in de zon werkt. Meestal gebeurd dit overigens andersom, waarschuwen ze ons, als blanken, om uit de zon te gaan. Ze begrijpen vaak niet dat we even een kleurtje op willen doen in het zonnetje! Al hebben ze ook gelijk, verbranden gebeurd hier soms snel!
Vorige week vrijdag hebben Henny en ik een les gegeven aan kinderen. We zijn gestart met een vertelling uit de Bijbel. Aberash, een verpleegkundige, heeft voor ons vertaald. Mooi om te zien dat het verhaal de volle aandacht heeft van de kinderen. Na het Bijbelverhaal hebben we een les gegeven over het wassen van handen. We hebben uitgelegd hoe belangrijk het is om schone handen te hebben, al helemaal als je gaat eten. We hebben het laten zien door iets op onze handen te smeren en dan wat mensen een hand te geven. Zo zagen ze hoe makkelijk bacteriën worden verspreid, ook als je bijvoorbeeld alleen even met een vieze hand in je oog kriebelt. Het komt ontzettend veel voor dat mensen oogontstekingen hebben, mede door vieze handen. Daarna hebben we ze allemaal de handen laten wassen en het vieze water laten zien. Tja toen stonden ze toch wel even te kijken. Na afloop kregen ze allemaal een stukje zeep mee, hopelijk komen ze een volgende keer weer! Het lijkt maar iets kleins, maar een verbetering van gezondheid begint bij goede hygiëne! En die is hier vaak ver te zoeken!
De vrouw met de zwangerschapsvergiftiging, waar ik een paar weken geleden over schreef, is inmiddels bevallen. Volgens een collega gaat alles goed met haar en de baby! Opgelucht hebben we ademgehaald!
Henny is inmiddels weer terug naar Nederland. We hebben veel met elkaar opgetrokken en een leuke tijd gehad! In de kliniek hebben we een afscheid gehad door middel van een koffieceremonie, altijd erg gezellig met elkaar!
Dit was het weer!
Anneke
-
15 Maart 2014 - 22:39
Helma:
Ha Anneke,
Zo, even niet veel van elkaar gehoord, maar ik ben er weer. Onze vakantie was geweldig. Prachtig land en hartstikke fijn om ook de familie daar weer te ontmoeten. Jij gaat toch ongeveer ook weer zachtjes aftellen? Je komt toch wel terug he?! Fijn dat het goed gaat allemaal en bovendien dat het met die inmiddels bevallen vrouw goed gaat! Fijn dat je dat ook laat weten. Heb je makkelijk de beschikking over internet? En het nieuws, komt dat daar goed door? Wij waren dan vier weken weg, kregen niet of nauwelijks iets mee van het nieuws en ik moet zeggen dat ik dat eigenlijk niet echt erg vond. Maandag ga ik weer beginnen.
Wanneer begin jij weer? Maar....dat zal nu nog wel heeeeeel ver weg lijken. Anneke, een fijne tijd nog en tot de volgende keer. Hartelijke groeten, dikke knuffel van Helma. XXX -
17 Maart 2014 - 21:41
Sjaan Boender:
Hallo Anneke,
fijn dat je weer een verslag maakt van je wederwaardigheden in het verre Afrika.
blij dat het goed gaat met die vrouw na haar bevalling.
de Teff in de container waar je spreekuur hield,is dat een graansoort waar je mee bakt?
apart om daar tussen te moeten werken.
maar ja,ook dat is een mogelijkheid.
Wat leuk om ieder kind een zeepje mee te geven na hun les in handen wassen!
zou hier in nederland ook geen gek idee zijn.
nou Anneke, we kijken weer uit naar een volgend verslag,
en het beste weer met je werk daar
hartelijke groet uit Holland van Sjaan Boender -
22 Maart 2014 - 06:12
Nora:
Hallo Anneke,
Eindelijk even tijd om je mooie verhalen te lezen. Heerlijk om te lezen dat je geniet van de natuur en als je dan omschrijft hoe alles er daar uitziet vind ik het heerlijk om te lezen, ''alsof ik er zelf bij ben :-). OOk erg fijn te horen dat jullie wat kunnen betekenen voor de kinderen daar en inderdaad het begint bij iets kleins maar dan kan je nagaan hoe je snel een ander iets kunt leren al is het iets simpels als de handhygiene met een zeepje.
Hahaha ook al grappig dat ze op jonge leeftijd al naar geld vragen, zal je wel vaker last van hebben zeker.
geniet nog van je tijd en kijk weer uit naar een volgend verslagje vanuit Afrika.
Dikke kus xxx Nora
-
22 Maart 2014 - 23:25
Johan (JP):
Dag Anneke,
Dank je wel voor deze aflevering van je Afrikaanse verhaal. Je gunt ons een blik in een stukje flora en fauna en hygiëne perikelen. Dat laatste is ook in Nederland wel herkenbaar, ofschoon we hier water genoeg hebben...
Wel bijzonder zo'n veldhospitaal! Die koffieceremonie...ben benieuwd.
nb. Je weet toch wel waarom flamingo's op één poot staan?
Annika, veel moed en zin en zegen voor de komende tijd. Ik zie met belangstelling uit naar de weergave van je volgende belevenissen. Hartelijke groet. JP. -
24 Maart 2014 - 20:35
Ome Henk En Tante Anke:
Hallo Anneke,
Wij reizen iedere week eigenlijk een stukje met je mee, zo mooi beschrijf je alles wat je ziet en meemaakt. Wij denken zomaar dat dit niet de laatste keer is dat je deze reis gaat maken. Als je over een paar weken DV weer terugkomt, zal je wel weer flink moeten wennen aan onze jachtige cultuur, maar misschien ook wel genieten van de luxe. Erg leuk dat je de foto met het zaklampje aan je moeder stuurde, ze heeft het op tante Anke's verjaardag laten zien. Je moet de hartelijke groeten van de jongens hebben, en ook van ons uiteraard. We kijken weer uit naar je volgende verslag.
Hartelijke groetjes,
ome Henk en tante Anke -
24 Maart 2014 - 20:54
Fam. Dekker:
Ha Anneke,
We hebben genoten van je mooie verhalen. We wensen je nog goede weken. Sterkte bij het afscheid nemen. Een fijne tijd met elkaar .
Hartelijke groet, Fam. Dekker
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
