In Wenchi
Door: Anneke
Blijf op de hoogte en volg Anneke
19 Februari 2014 | Ethiopië, Debre Zeyit
Het is vrijdagmorgen. Ik kijk achterom en zie één grote stofwolk. Als ik mijn hoofd opzij draai zie ik mensen zich omdraaien en een doek voor hun gezicht doen voor al het stof. Blij dat ik in de auto zit. De natuur is hier heel droog en dus ook heel stoffig. We zijn op weg naar Wenchi, een plaatsje in de bergen op zo’n 3100 meter hoogte. Vanaf Hidi duurt de reis zo’n 4 uur. Het eerste half uur en het laatste uur is over een weg met veel grote kuilen en hobbels. Maar de moeite wordt beloond! Een zandweg langs armoedige dorpjes, dat wel, maar met uitzicht op prachtige valleien en bergen. Jan van de Haar (eigenaar van het bedrijf Solagrow PLC) heeft hier een farm en op deze farm staat ook een kliniek. Met Jan en nog twee andere Nederlanders die hier voor enige tijd werken en Henny (mijn verpleegkundige maatje) zijn we op weg. Het is de bedoeling dat ik samen met Henny op de farm in Wenchi 2 dagen spreekuur ga houden voor alle werknemers. De kliniek bestaat uit een houten gebouwtje met een rieten dak. Er is een voorraadje aan medicijnen en verder kunnen we de temperatuur, het gewicht en een bloeddruk meten.
Onze eerste patiënt komt na een poosje aarzelend binnen. Hij probeert ons duidelijk te maken wat het probleem is. We gaan maar snel op zoek naar iemand die Engels spreekt en dus voor ons kan vertalen, want we komen er niet echt uit. Gelukkig hebben we al snel iemand gevonden en kan het spreekuur echt gaan beginnen. Het is lastig om een diagnose te stellen, omdat je niet even wat kunt checken door bijv. wat bloed af te nemen. Echt even omschakelen. In ons achterhoofd houden we maar: als we nu niks doen, gebeurd er ook niets. Een drietal werknemers waren best ziek. Je doet wat je kunt en wat je het beste lijk, want een ziekenhuis is voor veel mensen te ver en ook onbetaalbaar. Wenchi is een prachtige plek, maar wel heel moeilijk om hier te leven! Veel armoede en weinig eten, en ver van de stad.
Zaterdagmorgen rond 12 uur is er een prayer-meeting. Alle werknemers met hun vrouw en kinderen en nog wat buurtbewoners hebben dan een meeting waarin verschillende voorgangers van verschillende gemeentes uit de buurt voorgaan. Heel bijzonder om dit mee te maken. Zeker als je ziet hoe vol overgaven ze God danken voor alles wat ze hebben. En dat terwijl ze in onze ogen zo weinig hebben! Na afloop krijgen wij als Nederlanders nog een maaltijd: brood met een schaal vol met ei. Met elkaar halen we met ons broodje de ei uit een schaal. Mooi om te zien dat ze dankbaar zijn dat je hier bent! Veel ervaring en indrukken rijker vertrekken we halverwege de middag weer richting Hidi.
Er komt een moeder met een kindje op haar rug in een draagdoek gewikkeld, de kliniek binnen. Samen met Efa sta ik vandaag op de Red OPD. Het kindje is duidelijk ziek. Het is hangt wat slapjes in de draagdoek. Het blijkt flinke koorts te hebben en heeft diarree en geeft over. We starten met Antibiotica en proberen het kindje te laten drinken. Het spuugt het echter direct allemaal weer uit. We meten nogmaals de temperatuur en deze blijkt inderdaad nu ineens weer te laag! We testen het kindje op malaria, maar dat blijkt het gelukkig niet te hebben. We besluiten om het kindje met de ambulance naar het ziekenhuis in Debre Zeyit te brengen. Daar aangekomen blijkt er geen dokter te zijn, dus we moeten het kindje maar weer meenemen. Na heel wat aandringen, praten als brugman, worden er toch wat onderzoeken gedaan. De dokter had nachtdienst, dus daar moest het maar op wachten. Heel bizar! Het kindje weer mee naar onze kliniek nemen is echter ook geen optie, daar het veel te ziek is. We laten het samen met de ouders, in het ziekenhuis en hopen er maar het beste van. Het liefst blijf je erbij totdat je zeker weet dat het de goede behandeling krijgt. Maar het zou over niet al te lange tijd donker worden en dan wordt het weer veel te gevaarlijk op de weg. Frustrerend!
De zon schijnt vrijwel weer de hele dag. Heel af en toe valt er nog eens een buitje, vooral ‘s nachts. Verder is de tijd op de compound goed gevuld. Met elkaar hebben we het erg gezellig. Ook worden we met koken steeds creatiever en af en toe een Nederlands product die iemand in zijn koffer heeft meegenomen, daar wordt dan met hele kleine hapjes extra van genoten! We hebben zelfs een keer een poging tot sportiviteit gedaan. Vanaf de compound een stukje hardlopen. Maar dat viel nog best tegen! Dan merk je ineens weer dat je hier op 1900 meter zit! Na een stukje rennen, rennen er al heel wat buurkinderen mee, prachtig om te zien. Nog even een bal overgegooid met de kinderen. Je zag ze genieten en wij genoten ook trouwens! Veel kinderen denken hier dat alle Nederlanders een voetbal in hun koffer stoppen. Ze vragen om de haverklap of we een bal voor ze hebben, waar je ook bent! Na het spel liepen we op ons gemakje terug. Na een poosje voelden we twee kleine handjes in onze handen: kijk je naast je staan er twee kleine kindjes die net op hun beentjes kunnen staan. Met glunderende gezichtjes kijken ze naar je op. Ze genieten ervan om een stukje mee te lopen, op hun blote voetjes.
Anneke
-
19 Februari 2014 - 22:37
Johan (JP):
Dag Anneke,
Fijn deze (nu ook foto-)impressie van mens en natuur/schepping. Ik leef weer graag mee met deze nieuwe reis- en medische ervaringen van je.
Ja rennen: misschien is het Schollebos toch wat handiger...
Anneke, ook de komende tijd voor al deze taken weer moed en opgewektheid,
zegen, gezondheid en veiligheid.
Ik zie weer uit naar je volgende 'vertelling'!
Hartelijke groet van JP. -
20 Februari 2014 - 06:22
Astrid:
Hee An,
Je zou een boek kunnen gaan schrijven over je ervaringen aldaar.
Kicken om je te lezen. Heb je het stoofpotje al geprobeerd???
By the way... deze doos heeft weer eens nachtdienst.
Take care en geniet vooral joh!
Ciao Astrid -
20 Februari 2014 - 15:54
Sonja:
Hai An,
Leuke verslagen, meid. Fijn om over je avonturen te lezen.
Als je nog meer foto's hebt.....I would love them
Groetjes
Son -
21 Februari 2014 - 18:23
Marja Roelofs:
Ha Anneke, wat een genot om je verhalen te lezen, je moet schrijfster worden. Je verhalen zijn zo goed geschreven dat het voor ons niet moeilijk is om een voorstelling te maken hoe het leven daar in elkaar zit.Je doet goed werk daar, petje af hoor!!!!! Groetjesvan Marja. -
24 Februari 2014 - 22:49
Rianne:
Hoi Anneke,
Op de afdeling hoorde ik dat je in Ethiopië bent, wat mooi om te lezen over je ervaringen daar!
Ik hoop je blog te volgen en wil je heel veel succes wensen.
Groetjes,
Rianne Stout -
26 Februari 2014 - 11:30
Sjaan Boender:
Hallo Anneke,
Weer leuk om je ervaringen te lezen in het verre Ethiopie.
En de foto's erbij doen het ook altijd goed.
ik wens je weer veel succes met je werkzaamheden voor onze verre naaste.
Hartelijke groet uit Capelle aan den ijssel van
Sjaan Boender -
28 Februari 2014 - 08:21
Familie W. Schouten:
Beste Anneke,
Tsonge, wat maak jij veel mee, zeker als je het met de nederlandse situatie en met je werk in het Maasstad ziekenhuis vergelijkt. Wat hebben we het dan hier goed (misschien te goed, om nog dankbaar te zijn, in tegenstelling tot wat jij schrijft over dankbaarheid met het weinige dat zer daar hebben). Die indrukken zal je zeker niet kwijt raken, als je weer terug mag zijn in Nederland.
Leuk, om steeds jouw verslagen te lezen en jou zo een beetje op de voet te kunnen volgen. De tijd vliegt voorbij, je bent zeker al bijna op de helft van je verblijf in Ethiopie.
Hartelijke groeten,
Familie W. Schouten -
01 Maart 2014 - 21:57
Alice Otterspeer:
Hoi Annie,
Weer een mooi verslag, joh! Hoe gaat inmiddels? Begin je al een beetje heimwee te krijgen?? (Het ziet er niet naar uit... :) ) Leuk die foto's. Wat een bizarre ervaren allemaal als je het vergelijkt met ons luxe leventje hier. Eigenlijk ben je zo'n beetje een arts(assistent?). Grote verantwoordelijkheid, maar wel ontzettend leerzaam. Nou meid geniet ervan. Ik hoop je gauw weer ff te 'spreken'. Het Allerbeste weer.
Heel veel liefs, Alice. Hartelijke groetjes van Bart!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
